امام راحل رحمه الله که خودشیفته و شیدای امام زمان«عج» بود و با نفس مسیحایی خویش ملتی را دلباخته آن بزرگوار کرد و نهضت اسلامی رابه یاری این مردم به پیروزی رساند در یکی از پیام های خود به مناسبت نیمه شعبان ویژگیهای منتظران امام زمان علیه السلام را «معرفت» ، «فداکاری» ، «ایثار» و «شهادت» دانسته چنین می فرماید:

«با سلام و درود به پیشگاه مقدس مولود نیمه شعبان و آخرین ذخیره امامت حضرت بقیة اللّه ارواحنا فداه و یگانه دادگستر ابدی و بزرگ پرچمدار رهایی انسان از قیود ظلم و ستم استکبار، سلام بر او و سلام بر منتظران واقعی او، سلام بر غیبت و ظهور او، و سلام بر آنان که ظهورش را با حقیقت درک می کنند و از جام هدایت و معرفت او لبریز می شوند. سلام بر ملت بزرگ ایران که با فداکاری و ایثار و شهادت راه ظهورش را هموار می کنند».(1)

امام صادق علیه السلام می فرماید:
«ای شیعیان زینت ما باشید و موجب زشتی و سرشکستگی ما نباشید، با مردم سخن نیکو و درست بگویید و زبان هایتان راحفظ کنید و آن را از حرف های اضافی و ناروا بازدارید».(2)

امام امت در جمله ای به پیروان و شیعیان امام عصر علیه السلام سفارش می کند: «آن خلیفه به حق خدا بود و شماها باید به او اقتدا بکنید. همه ما باید اقتدا بکنیم . البته هیچ کدام طاقت نداریم مثل او باشیم. لکن این قدر باشد که اگر نامه ما را بردند آن جا بگویند این ها هم شیعه هستند. این ها هم تابعند، وقتی نامه های ما را بردند پیش امام زمان… اعمال ما جوری باشد که نمایش از این بدهد که ما تابعیم. ما آن طور نیست که خودسر بخواهیم یک کاری را انجام بدهیم».(3)

منتظر علاوه بر خودسازی ، تربیت جسم و جان و آمادگی برای ظهور و عمل پرهیزکارانه در خدمت به دیگران و دگرسازی نیز پیشقدم است امام خمینی که «خادم ملت» بودن را برای خود افتخار می دانست می گوید: «رهبر همه شماو همه ما وجود مبارک بقیة اللّه است باید ماها و شماها طوری رفتار کنیم که رضایت آن بزرگورا را که رضایت خداست به دست بیاوریم».(4)

«ما همه انتظار فرج داریم و باید در این انتظار خدمت بکنیم. انتظار فرج، انتظار قدرت اسلام است و ما باید کوشش کنیم تا قدرت اسلام در عالم تحقق پیدا بکند و مقدمات ظهور ان شاءاللّه تهیه بشود».(5)

پی نوشت ها :
1 . همان، ج 21، 325.
2 . بحار، ج 68، 151، حدیث 6.
3 . صحیفه امام، ج 9، 123. نک ، بحارالانوار ، ج 23 ، 345 .
4 . همان، ج 14، 140.
5 . صحیفه امام، ج 8، 374. نک بحارالانوار ، ج 52 ،