1-الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَیْسَ لِقَضَائِهِ دَافِعٌ وَ لاَ لِعَطَائِهِ مَانِعٌ وَ لاَ كَصُنْعِهِ صُنْعُ صَانِعٍ
ستایش مخصوص آن خدایى است كه هیچكس در عالم سر از حكم و فرمانش نتواند كشید و بخشش او را منع نتواند كرد و هیچ صانعى در آفرینش مانند صنع او پدید نتواند ساخت
2- وَ هُوَ لِلدَّعَوَاتِ سَامِعٌ وَ لِلْكُرُبَاتِ دَافِعٌ وَ لِلدَّرَجَاتِ رَافِعٌ وَ لِلْجَبَابِرَهِ قَامِعٌ
اوست كه دعاى بندگان را مستجاب مىگرداند و گرفتاریهایشان را دفع میكند و مقامشان را بالا میبرد و گردنكشان را سركوب میكند
3-فَإِنْ دَعَوْتُكَ أَجَبْتَنِی وَ إِنْ سَأَلْتُكَ أَعْطَیْتَنِی وَ إِنْ أَطَعْتُكَ شَكَرْتَنِی
و با همه بیباكى و گناه باز هر وقت تو را خواندم اجابت كردى و چون از تو درخواستى كردم عطا فرمودى و اگر تو را اطاعت كردم پاداش كامل دادى
4-الْحَمْدُ لِلَّهِ حَمْداً یُعَادِلُ حَمْدَ مَلاَئِكَتِهِ الْمُقَرَّبِینَ وَ أَنْبِیَائِهِ الْمُرْسَلِینَ
ستایش خداى را آن گونه ستایش كه فرشتگان مقرب و انبیاء مرسل كنند
5-اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی أَخْشَاكَ كَأَنِّی أَرَاكَ وَ أَسْعِدْنِی بِتَقْوَاكَ وَ لاَ تُشْقِنِی بِمَعْصِیَتِكَ
اى خدا بمن آن مقام ترس و خشیت از جلال و عظمتت را عطا كن كه گویا تو را میبینم و مرا بتقوى و طاعتت سعادت بخش و بعصیانت شقاوتمند مگردان
6-اللَّهُمَّ اجْعَلْ غِنَایَ فِی نَفْسِی وَ االْیَقِینَ فِی قَلْبِی وَ الْإِخْلاَصَ فِی عَمَلِی
خدایا مرا به بىنیازى در نفس و یقین در قلب و اخلاص در عمل‌برسان
7-أَشْكُو إِلَیْكَ غُرْبَتِی وَ بُعْدَ دَارِی وَ هَوَانِی عَلَى مَنْ مَلَّكْتَهُ أَمْرِی
به تو از غربت و ذلت خود شكایت مىكنم از دورى منزلم شكایت مىكنم و از ذلت و خواریم در مقابل كسى كه او را مالك امر من گردانیدى به تو مىنالم
8-لَكَ الْعُتْبَى لَكَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى
ترا سزد كه برمن عتاب‌كنی‌ترا سزد كه برمن‌عتاب‌كنی‌تاراضی‌شوی
9-یَا مَنْ أَعْطَى الْجَزِیلَ بِكَرَمِهِ یَا عُدَّتِی فِی شِدَّتِی یَا صَاحِبِی فِی وَحْدَتِی
ای‌كسی‌كه عطاهاى بزرگ به كرم عطا كردى .اى ذخیره روز سختى من اى همدم وقت تنهایى من
10-أَنْتَ كَهْفِی حِینَ تُعْیِینِی الْمَذَاهِبُ فِی سَعَتِهَا وَ تَضِیقُ بِیَ الْأَرْضُ بِرُحْبِهَا
اى خدا تویى پناهم هرگاه طرق زندگانى با همه وسعت بر من مشكل شود و زمین با همه فراخى بر من تنگ گردد
11-وَ أَنْتَ مُقِیلُ عَثْرَتِی وَ لَوْ لاَ سَتْرُكَ إِیَّایَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحِینَ
و تویى كه از لغزشم بر مىگردانى و گناهانم مستور مىسازى كه اگر پرده پوشى تو نبود البته رسوا و مفتضح مىگردیدم
12-یَا مَنْ لَمْ یَعْجَلْ عَلَى مَنْ عَصَاهُ مِنْ خَلْقِهِ
اى آنكه در كیفر معصیت كاران خلق تعجیل نفرمایى
13-یَا مَنْ قَلَّ لَهُ شُكْرِی فَلَمْ یَحْرِمْنِی
ای‌خدایی كه كم سپاسی‌ام مرا ازنعمتت محروم نگرداند
14-وَ رَآنِی عَلَى الْمَعَاصِی فَلَمْ یَشْهَرْنِی (یَخْذُلْنِی)
و مرا در حال عصیان بسیار دیدى و بىآبرویم نفرمودى
15-أَنْتَ الَّذِی أَعْطَیْتَ أَنْتَ الَّذِی أَغْنَیْتَ أَنْتَ الَّذِی أَقْنَیْتَ أَنْتَ الَّذِی آوَیْتَ أَنْتَ الَّذِی كَفَیْتَ
تویى كه به خلق عطا فرمودى تویى كه فقیر را غنى ساختى تویى كه سرمایه دادى تویى كه پناه دادى تویى كه امور بندگانت را كفایت كردى
16-أَنْتَ الَّذِی هَدَیْتَ أَنْتَ الَّذِی عَصَمْتَ أَنْتَ الَّذِی سَتَرْتَ أَنْتَ الَّذِی غَفَرْتَ
تویى كه هدایت كردى تویى كه خوبان را عصمت از گناه كرامت كردى تویى كه گناهان را مستور ساختى تویى كه گناهان را آمرزیدى
17-أَنْتَ الَّذِی أَقَلْتَ أَنْتَ الَّذِی مَكَّنْتَ أَنْتَ الَّذِی أَعْزَزْتَ أَنْتَ الَّذِی أَعَنْتَ
تویى كه عذر گناهان را پذیرفتى تویى كه تمكن و جاه بخشیدى تویى كه عزت و جلال دادى تویى كه اعانت فرمودى
18-أَنْتَ الَّذِی عَضَدْتَ أَنْتَ الَّذِی أَیَّدْتَ أَنْتَ الَّذِی نَصَرْتَ أَنْتَ الَّذِی شَفَیْتَ
تویى كه مدد فرمودى تویى كه تأیید توانایى دادى تویى كه یارى فرمودى تویى كه بیماران را شفا دادى
19-ثُمَّ أَنَا یَا إِلَهِی الْمُعْتَرِفُ بِذُنُوبِی فَاغْفِرْهَا لِی
باز اى خداى من به گناهانم مقر و معترفم پس تو به كرمت از من درگذر
20-أَنَا الَّذِی أَسَأْتُ أَنَا الَّذِی أَخْطَأْتُ أَنَا الَّذِی هَمَمْتُ أَنَا الَّذِی جَهِلْتُ أَنَا الَّذِی غَفَلْتُ
من آن بندهام كه بد كردم من همانم كه خطا كردم من همانم كه اهتمام به عصیان كردم من همانم كه نادانى كردم من همانم كه غفلت ورزیدم
21-أَنَا الَّذِی سَهَوْتُ أَنَا الَّذِی اعْتَمَدْتُ أَنَا الَّذِی تَعَمَّدْتُ أَنَا الَّذِی وَعَدْتُ
من همانم كه سهو كردم من همانم كه به خود اعتماد كردم و من همانم كه به خواهش دل عمدا عمل كردم من همانم كه وعده كردم و مخالفت نمودم
22-إِلَهِی أَمَرْتَنِی فَعَصَیْتُكَ وَ نَهَیْتَنِی فَارْتَكَبْتُ نَهْیَكَ فَأَصْبَحْتُ لاَ ذَا بَرَاءَهٍ لِی فَأَعْتَذِرَ وَ لاَ ذَا قُوَّهٍ فَأَنْتَصِرَ
اى خدا تو مرا امر كردى و من عصیان امرت كردم تو نهى كردى و من مرتكب نهیت شدم اكنون نه كسى كه گناهانم مبرا و پاك سازد و نه صاحب قدرتى كه از او بر دفع عذاب یارى طلبم
23-لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّی كُنْتُ مِنَ الْوَجِلِینَ
هیچ خدایى جز تو نیست منزهى تو و من از سطوتت سخت بیمناك و هراسانم
24-لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّی كُنْتُ مِنَ الرَّاجِینَ
هیچ خدایى جز تو نیست منزهى تو من به درگاه كرمت از امیدوارانم
25-اللَّهُمَّ یَا مَنْ مَلَكَ فَقَدَرَ وَ قَدَرَ فَقَهَرَ وَ عُصِىَ فَسَتَرَ وَ اسْتُغْفِرَ فَغَفَرَ یَا غَایَهَ الطَّالِبِینَ الرَّاغِبِینَ
اى خدا اى آنكه بر ملك وجود مالكى و بر هر چیز توانا و قادرى و قاهر عیب و نقصان خلق را مستور مىدارى و چون آمرزش طلبند مىآمرزى اى آخرین مقصود طالبان و مشتاقان عالم
26-مَتَى غِبْتَ حَتَّى تَحْتَاجَ إِلَى دَلِیلٍ یَدُلُّ عَلَیْكَ
تو كى از نظر پنهانى تا به دلیل و برهان محتاج باشى
27-وَ مَتَى بَعُدْتَ حَتَّى تَكُونَ الْآثَارُ هِیَ الَّتِی تُوصِلُ إِلَیْكَ
و كى از ما دور شدى تا آثار و مخلوقات ما را به تو نزدیك سازد
28-عَمِیَتْ عَیْنٌ لاَ تَرَاكَ عَلَیْهَا رَقِیباً وَ خَسِرَتْ صَفْقَهُ عَبْدٍ لَمْ تَجْعَلْ لَهُ مِنْ حُبِّكَ نَصِیباً
كور باد چشمى كه تو را نمىبیند با آنكه همیشه تو مراقب و همنشین او هستى و در زیان باد بندهاى كه نصیبى از عشق و محبت نیافت
شیخ عباس قمی- مفاتیح الجنان
نظر خود را اضافه کنید.