مدح امام حسن(ع)
من على مدح حسن مى گویم
با تو اى شیعه سخن مى گویم
شب میلاد حسن كوتاه است
آیت الكرسى شهر الله است
امام حسن
سوره ى نصر حسن مى گوید
هم، شه بدر، حسن مى گوید
صورت ناز حسن قبله ى من
سیرت سبز حسن كعبه ى من
هیچ كس نیست به زیبایى او
گر چه كس نیست به تنهایى او
تا نفس هست به او مى نازم
جان خود بر حسنم مى بازم
هر كه ماه رمضان را دیده
سوى او نور حسن تابیده
هر كه احسان كند احسان شد
بر سر خان حسن مهمان شد
هر كه ماه رمضان ماند به تن
شد سر سفره ى احسان حسن
هر كه كنه رمضان را فهمید
رخت احسان حسن را پوشید
امام حسن مجتبی (ع)
هر كسى آرزوى مردن كرد
رمضان رخت حسن بر تن كرد
گر حسن نیمه كن ماه نبود
هیچ كس بیمه كن راه نبود
گر حسن حاكم این شهر نبود
هیچ كس قاسم این دهر نبود
حسن آن لطف رحیم است رحیم
حسن آن رزق كریم است كریم
حسن آن قارى محزون آوا
آیه روضه نماند نجوا
روضه ى قصهى بنچاق فدك
روضه ى سیلى و شلاق و كتك
روضه هایى كه حسن مى داند
فقط از بهر حسین مى خواند
حال اینجا چه عجیب است سخن
مادرش گفته غریب است حسن
نظر خود را اضافه کنید.