آيا بستن آب بر امام حسين(ع) در كربلاحقيقت دارد؟ و چند منبع براى مطالعه‏ بيشتر معرفى نمائيد؟

» آنچه از نقل‏هاى معتبر تاريخى به دست مى‏آيد، موضوع تشنگى و عطش امام حسين(ع) و اصحابشان در كربلا، امرى مسلّم محسوب مى‏ شود. در اين مورد علاوه بر منابع متعدد تاريخى، انبوهى از ادبيات شكل گرفته پس از واقعه كربلا را نيز به همراه دارد؛ يعنى، موضوع به قدرى مسلّم و جدّى بوده است كه، شاعران نامدار، براساس آن شعر سروده‏اند. براى مطالعه بيشتر ر.ك: بحار الانوار، ج 45، ص 149 - ج 101، ص 46 حماسه حسينى،شهيد مطهرى اللهوف على قتلى الطفوف،سيد بن طاووس تاريخ

طبرى،طبرى مقاتل الطالبين،ابوالفرح اصفهانى كامل الزيارات،ابن قولويه مقتل الحسين،خوارزمى نفس المهموم،شيخ عباس قمى حياة الامام الحسين بن على،باقر شريف القرشى البداية والنهاية،ابن كثير براى كسى كه اندكى در منابع تاريخى و ادبى سير كند، ترديدى باقى نمى‏ ماند كه يكى از ويژگى‏هاى واقعه عاشورا، محدوديت آب براى اهل بيت(ع) بوده است. مدّت زمان محاصره و قطع راه ارتباط با آب از روز هفتم محرم بوده است؛ ولى در اين مدت از جمله شب عاشورا، عده‏اى از اصحاب توانستند به آب دسترسى پيدا كنند و آن را به خيمه‏ها منتقل نمايند. بنابراين در روز هفتم، هشتم و نهم، گرچه محدوديت بوده؛ اما به دليل آن كه هنوز جنگى در نگرفته بود، امكان تهيه آب وجود داشت. ولى روز عاشورا، به دليل شعله‏ور شدن آتش جنگ، ديگر فرصت و زمينه‏اى براى تهيه آب نبود واگر هم اندك آبى يافت مى‏شد، لابد آن را براى زنان و كودكان اختصاص مى‏ دادند. ولى ظهر عاشورا ديگر آبى در خيمه‏ها يافت نمى‏شد. ازاين‏رو كودكان و زنان تشنه بودند و امكان دسترسى به آب نيز وجود نداشت. بنابراين تشنگى در روز عاشورا قطعى است، ولى نسبت به قبل از آن دليل روشنى ندارد. هم‏چنين غسل كردن در شب عاشورا از امور مسلم و قطعى نمى‏ باشد.