مدعیان دروغین، هدیه لابی‌های صهیونیستی

امروزه اگر شاهد بروز و ظهور مدعیان دروغین مهدویت در گوشه و کنار کشور و محافل شیعی هستیم، باید آن را هدیه‌ای از جانب لابی‌های صهیونیستی به گمراهانی بدانیم که معنویت را خارج از حقیقت ذاتی آن دنبال می‌کنند.
ردپای انگلیس برای بهره‌کشی و استعمار ذخایر خدادای کشور در دهه‌های گذشته و همچنین لابی‌های صهیونیستی در سال‌های اخیر به خاطر ترس از دست دادن منافع شخصی و نرسیدن به اهداف و امیال دنیوی در پدیده ظهور و بروز مدعیان دروغین مهدویت در ایران مشهود است.
فرقه‌سازی استعماری برای از بین بردن مذاهب اصیل، سابقه‌ای حداقل 300 ساله دارد و طبق برآوردهای تاریخی، فرقه‌سازی از دوره صفویه توسط دشمنان اسلام رواج پیدا کرد . اگر به تلاش‌های صهیونیست برای ساقط کردن موضوع مهدویت و خرافی و بی‌پایه معرفی کردن آن نظری بیندازیم، متوجه می‌شویم که دشمن به تاراج سرمایه‌های گران‌سنگ فرهنگی به‌عنوان مهم‌ترین راه به‌دست گرفتن تمام داروندار کشورهای ممالک اسلامی چشم دوخته است.
اما از آنجا که حجت‌های رسای الهی پیوسته در کار است و هدایت مردم در کف اقتدار الهی، دست فریب این دشمنان همواره رو می‌شود تا انسان‌های حق‌جو راه باطل را نپیمایند و باطل بر حق چیره نشود. چرا که وعده الهی در حال تحقق است.
اما با این حال، نمی‌توان از سبقه تاریخی مدعیان مهدویت گذر کرد. جریانی که از زمان ائمه اطهار (ع) آغاز شده است و متأسفانه حتی امروز با رشد آگاهی‌ها، هشدار عالمان و دانشمندان دینی و مشخص شدن اهداف و انگیزه‌های شیطانی و پست مدعیان، بازهم شاهد ادعای شخص گمراه دیگری می‌شویم و البته عده‌ای هم به عنوان پیروان این حضرات دروغین، به تبلیغ روحانیت و معنویت مراد پوشالی خود می‌پردازند.
در این نوشتار قصد داریم تا ضمن بازگشت به صدر اسلام، به معرفی برخی از گروه‌هایی که زیاده‌خواهی‌های آنها سبب زیان بسیاری از مسلمانان شده است بپردازیم؛ گروه‌هایی که گرد یک شخص یا اندیشه منحرف جمع‌ و مانع دستیابی بسیاری از پیروان آخرین دین خدا به سعادت دنیوی و اخروی شده‌اند.

* سبائیه
پیدایش این فرقه، پس از شهادت حضرت علی (ع) درسال 40 هجری اتفاق افتاد. پیروان این گروه اولین دسته‌ای هستند که در اسلام قایل به غیبت امام علی (ع) و بازگشت او شدند و ادعا کردند که وی به شهادت نرسیده است. آنها می‌پنداشتند امام علی (ع) تا آخرالزمان باقی است و روزی خروج کرده و زمین را از عدل پر خواهد کرد؛ چنان‌که از ظلم پر شده است. اولین بار «عبدالله بن سبا» قایل به رجعت علی (ع) شد و فکر رجعت را میان شیعه القا کرد.

* ناووسیه
یکی دیگر از ین فرقه‌ها، فرقه «ناووسیه» است. پیروان این گروه اعتقاد داشتند که این غیبت درباره امام صادق (ع) واقع شده است. آنها در مسأله غیبت، با شیعه اثنی‌عشری هم عقیده هستند؛ ولی آن را بر امام صادق (ع) تطبیق کرده و مدعی‌اند؛ کسی که غیبت کرده امام صادق (ع) است. البته شیخ صدوق احادیث مربوط به شهادت امام صادق (ع) را ذکر و مدلل می‌کند که اعتقاد آنها باطل است.

* زیدیه
عده‌ای با تمسک به روایت پیامبر (ص) که فرمودند: «ان المهدی من ولدالحسین و انه یخرج بالسیف و انه ابن سبیة» «مهدی از فرزندان حسین (ع) است و او با شمشیر به پا می‌خیزد و مادرش بهترین کنیزان خواهد بود.» زمانی که زید بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب قیام خود را علیه امویان آغاز کرد، گفتند: چون او از نسل حسین (ع) است و قیام به سیف علیه ظالمان کرده و از سویی فرزند اسیر است، پس او مهدی موعود می‌باشد. کنیه زید، ابوالحسن و مادرش کنیزی بود که مختار بن ابی عبیده او را به علی بن الحسین (ع) بخشیده بود.

* واقفیه
فرقه واقفیه به مهدویت امام موسی کاظم (ع) معتقدند و در انتظار او نشستند. البته، منظور آنان از مهدی، مفهوم نجات‌بخشی آن بود که وانمود کردند او نمرده و ظهور خواهد کرد. این گروه از واقفیه را «ممطوریه» و «موسویه» یا «موسائیه» هم می‌نامند.
پیروان این گروه معتقدند امام موسی کاظم (ع) همان مهدی قائم است و غایب شده است. شیخ طوسی می‌گوید: وفات آن حضرت مشهورتر از آن است که محتاج به ذکر روایت باشد و کسی که مخالف آن است، در حقیقت منکر بدیهیات است. محمد بن یعقوب کلینی با سند خود از علی بن جعفر و او از برادرش امام کاظم (ع) نقل کرده که فرمود: هنگامی که پنجمین امام از فرزندان هفتمین امام (امام کاظم) غایب شد، مواظب دینتان باشید. همانا صاحب این امر را غیبتی است؛ به گونه‌ای که معتقدان به امامت او، از این عقیده باز می‌گردند و این امتحانی ازجانب خداوند است.

* جعفریه
فرقه جعفریه معتقد بودند برادر امام حسن عسکری (ع) «جعفر بن علی» امام است و مهدویت او را باور کردند. این فرقه در چگونگی انتقال امامت از امام هادی (ع) به جعفر، برادر امام حسن عسکری (ع)، دچار اختلاف شدند و به چهار فرقه منشعب شدند.

* عسکریه
فرقه عسکریه به مهدویت امام حسن عسکری (ع) معتقد شدند. بدین معنا که او قائم (مهدی) است و اکنون در حالت غیبت به سر می‌برد و بعداً ظاهر خواهد شد تا جهان را از عدل و داد پر کند. این فرقه نیز در کیفیت قائم بودن امام عسکری (ع) به سه گروه منشعب شدند.

* اسماعیلیه
گروهی از اسماعیلیه عقیده دارند که اسماعیل فرزند امام صادق (ع) فوت نکرده است؛ بلکه از باب تقیه، نسبت مرگ به وی داده شده است. او رجعت خواهد کرد و جهان را از عدل و داد پر خواهد ساخت و او را مهدی و قائم منتظر می‌دانند.
پیروان این گروه معتقدند امام ششم (ع) او را در زمان خویش به جانشینی منصوب کرده است و چون نص بر امامت رجوع ناپذیر است و بداء نیز محال است، پس امام هفتم اسماعیل خواهد بود و امام صادق (ع) از بیم آسیب رسیدن به وی، او را از دید مردم پنهان کرد.

* شیخیه
شیخ احمد احسائی مؤسس فرقه شیخیه است. برخی از مریدان وی از او فردی استثنایی و دارای الهامات و امدادهای غیبی، معرفی کرده‌اند؛ ولی بیشتر این اوصاف توسط پسرش به او الهام می‌شد. مریدان وی ادعا کرده‌اند که شیخ، علمش را از عالم اعلی گرفته است؛ برخلاف دیگران که با همه سعی و کوشش وافر خود از آن عاجز هستند.
شیخ احمد احسائی دارای مسلکی اخباری بود. او به اموری غریب معتقد بود که با اعتقادات شیعه امامیه که در طول قرون متمادی در کتب کلامیه و اعتقادیه خود به صورت مختصر و مطول بیان کرده‌اند، فاصله زیادی دارد. وی معتقد بود قرآن، کلام نبی (ص) است و با این کلام، منکر وحی بودن قرآن می‌شود. بعد از مرگ شیخ، فرقه او به شعب مختلف تقسیم شد.