با استفاده از احاديث مى توان گفت كه وقتى انسان از دنيا مى رود، روح وى آنچه را كه نسبت به بدن وى صورت مى گيرد (مانند غسل كفن و تشييع جنازه) تعقيت و نظاره مى كند.
مثلاً در جامع الاخبار آمده است كه: «قال رسول الله((صلى الله عليه وآله)): فَوَ اَلَذَّى نَفْسُ مُحَمَّد بيَده لَو يَروَنَ مَكانَه وَيَسَمعون كلامَه لَذَهَلُوا عَن مَيَّهتم وَ لَبَكَوْا عَلى نُفُوسِهُم حَتّى اِذا حُمِلَ الميَّت عَلى نَعْيشه رَفْرَف رُوحُهُ فَوْقَ النَعشِ وَ هُوَ يُنادِى: يا اَهلى وَ يا وُلدى لاتَلعَبَنَّ بِكُم الدُّنيا كَما هَيَبْت بِى فَجَمَعْتُ المالى مِنْ حِلَّه وَ مَن غير حَلّه، ثُمَ خَلَّفتُه لِغَيرى فَالَمَهْناله وَ التَبِعُهَ عَلَىَّ فَاحْذَرُوا مِثْل ما حَلَّ بىِ;
رسول خدا((صلى الله عليه وآله)) فرمود: سوگند به آنكه جان محمد در دست اوست، اگر بازماندگان موقعيت مرده را مى ديدند و سخن را مى شنيدند، به يقين او را فراموش مى كردند و بر نفس خود مى گريستند.

تا جايى كه چون مرده را برروى تابوت حمل مى كنند روحش برفراز تابوت گرداگرد آن به پرواز و گردش در مى آيد و پيوسته ندا مى دهد: و اى اهل من!و اى فزندان من! مبادا دنيا با شما به همان قسمى بازى كند كه با من بازى كرد; مال دنيا را از هر طريقى - چه - حلال و چه حرام - جمع آورى كردم و سپس همه را براى غير خود گذارم. پس عيش و راحتى و گوارايى آن مال براى ديگران است و عواقبِ حساب و تبعات آن براى من. پس بپرهيزيد از مثل آنچه بر من وارد شده است.»

ـــــــــــــــــــــ
(1)1 - بحارالانوار، ج 6، ص 161 .