چرا مردم قبل از اسلام به زنان و دخترانشان غضب مي كردند علت اصلي جهالت آنها چه بوده است؟
متن پاسخ: قران كريم در آيه 8 ـ9 سوره تكوير به يك نمونه از دردناك ترين و وحشيانه ترين پديده هاي عصر جاهليت عرب ها در مورد زنان اشاره كرده و مي فرمايد: "وَ إِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئلَت * بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ ؛ و در آن هنگام كه از دختران زنده به گور شده سؤال شود كه به كدامين گناه كشته شدند؟!"، مفسران در تفسير آيه فوق مي گويند: در جاهليت عرب، هنگامي كه وقت وضع حمل زن فرا مي رسيد، حفرهايي در زمين حفر مي كردند و بالاي آن مي نشستند، اگر نوزاد دختر بود، آن را در ميان حفره پرتاب مي كردند و اگر پسر بود، آن را نگه مي داشتند ، عامل پيدايش اين جنايت، امور مختلفي بود، از جمله:
1. عدم ارزش زن به عنوان يك انسان در جامعه جاهلي.
2. مسئله فقر شديد كه بر آن جامعه حاكم بود، مخصوصاً با توجه به اين كه دختران همانند پسران قادر بر توليد اقتصادي نبودند و در غارتگري شركت نداشتند. قرآن كريم از اين عامل به عنوان مهمترين علّت عمل زشت جاهلي چنين ياد كرده و مي فرمايد: "وَ لاَ تَقْتُلُوَّاْ أَوْلَـَدَكُمْ خَشْيَةَ إِمْلَـَقٍ نَّحْنُ نَرْزُقُهُمْ وَ إِيَّاكُم...;(اسرأ،31) و فرزندانتان را از ترس فقر به قتل نرسانيد، ما آنها و شما را روزي مي دهيم..."، از آيه فوق به خوبي استفاده مي شود كه وضع اقتصادي اعراب جاهلي آن قدر سخت و ناراحت كننده بود كه حتي گاهي فرزندان دلبند خود را از ترس عدم توانايي اقتصادي به قتل مي رساندند.
3. ممكن بود در جنگ هاي فراوان قبيله اي آن روز، دختران به اسارت درآيند و به اصطلاح نواميس آنها به دست بيگانگان بيفتد و از اين راه لكه ننگي بر دامنشان بنشيند.
4. از سوي ديگر، وجود جنگها و نزاع هاي دائمي قبيلگي ميان آنها، سبب فقدان سريع مردان و پسران جنگجو مي شد و طبعاً تناسب و تعادل ميان تعداد دختران و پسران به هم مي خورد و تا آن جا وجود پسران عزيز شده بود كه تولد يك پسر، مايه مباهات بود و تولد يك دختر، مايه ناراحتي و رنج يك خانواده مي شد!. قرآن كريم در اين باره مي فرمايد: وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالأُنثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ (نحل،58) در حالي كه هر گاه به يكي از آنها بشارت دهند، دختري نصيب تو شده، صورتش سياه مي شود و مملو از خشم مي گردد!" اين امر تا آنجا رسيد كه به گفته بعضي از مفسران، به محض اين كه حالت وضع حملي به زن دست مي داد، شوهر، از خانه متواري مي گشت، تا مبادا دختري براي او بياورد و او در خانه باشد!
سپس اگر به او خبر مي دادند، مولود پسر است، با خوشحالي و هيجان وصف ناپذيري به خانه باز مي گشت، اما واي اگر به او خبر مي دادند كه نوزاد او دختر است، آتش خشم و اندوه جان او را در بر مي گرفت. تحقير و درهم شكستن شخصيت زن، تنها در ميان عرب جاهلي نبود، بلكه ميان اقوام ديگر و حتي شايد متمدن ترين ملل آن زمان نيز، زن شخصيتي ناچيز داشت و غالباً به او به صورت يك كالا - نه يك انسان - رفتار مي شد، ولي مسلماً عرب جاهلي، اين تحقير را در اشكال زننده تر و وحشتناك تري انجام مي داده. با ظهور اسلام ،با رسوم جاهلي در ابعاد مختلفش سرسختانه مقابله شد و به مردم عرب و حجاز شخصيت تازه اي بخشيد.
در احاديث اسلامي، تولد دختر را، به عنوان گشوده شدن ناوداني از رحمت خدا به خانواده معرفي كرد. و خود پيامبر اكرم (ص) آنقدر به دخترش بانوي اسلام فاطمه زهرا (سلام الله عليها) احترام مي گذاشت كه مردم تعجب مي كردند، با تمام مقامي كه داشت، دست دخترش را مي بوسيد و به هنگام مراجعت از سفر،نخستين كسي را كه ديدار مي كرد، دخترش فاطمه بود و به عكس هنگامي كه مي خواست به سفر برود، آخرين خانه ي را كه خداحافظي مي كرد، باز خانه فاطمه بود.(ر.ك: تفسير نمونه، آيت اللّه مكارم شيرازي و ديگران، ج 11، ص 270ـ277; ج 26، ص 177، دارالكتب الاسلامية / فروغ ابديت، آيت اللّه جعفر سبحاني، ج 1، ص 48، مركز انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم.)