كلمه «وحي» گاهي بر «الهام» اطلاق مي‏شود كه براي غير پيامبران نيز هست؛ چنان كه قرآن مجيد مي‏فرمايد: «و اوحينا الي امّ موسي ان ارضعيه و فاذا خفت عليه فالقيه في اليم؛ ما به مادر موسي الهام كرديم كه فرزند خويش را شير ده و آن گاه كه بر او ترسيدي، به دريا بيفكنش.(1)» و گاهي سخن گفتن فرشته با انسان را نيز وحي گويند. با اين معنا گاهي براي غير پيامبران«عليهم السلام» نيز به كار رفته است؛ مانند حضرت‏مريم«عليها السلام» كه قرآن مجيد مي‏فرمايد: «و اذ قالت الملائكه يا مريم انّ اللَّه اصطفيك و طهّرك و اصطفيك علي نساء العالمين؛ و آن گاه كه فرشتگان گفتند: اي مريم! خدا تو را برگزيده و پاك كرده و بر زنان عالم [زمان خود] برتري داده است.(2)» و كسي كه فرشته با وي سخن گويد، «محدّث» نامند.

« بخش پاسخ به سؤالات »

1) سوره قصص، آيه 7.
2) سوره آل عمران، آيه 42.