قال علي(ع) «فَاعْتَبِرُوا بِما كانَ مِنْ فِعْل الله بِاِبليسَ اِذْ اَحَبَط عَمَلَه الطَويلَ وجَهْدَه الجَهيد وكانَ فد عَبَدَاللهَ سِتَّة آلاف ... عَنْ كِبر ساعةٍ واحدةٍ فَمَنْ ذا بَعْدَ اِبليس يَسْلم علي الله بِمِثل معصيته؟! كَلّا ما كانَ الله سبحانَه لِيُدْخِلَ الجَنّه بشراً بِاَمرٍ اخْرَجَ به مِنها ملكاً اِنَّ حُكْمَه في اهلِ السَّماءِ وَ اَهْلِ الْاَرْضِ لَواحدٌ» (نهج البلاغه، خطبه قاصعه 234) [پند و عبرت گيريد از آنچه خداوند با ابليس رفتار كرد، در آن هنگام كه اعمال وعبادات طولاني و تلاش و كوششهاي شش هزارساله او را به خاطر ساعتي تكبر ورزيدن بر باد داد، با اينحال چه كسي بعد از ابليس مي‌تواند، از كيفر خدا در برابر انجام همان معصيت مصون بماند؟ نه هرگز، ممكن نيست خداوند،انساني را به بهشت بفرستد، در برابر كاري كه به خاطر آن به ظاهر فرشته‌اي را از بهشت رانده است حكم خداوند درباره اهل آسمان و زمين يك است)