چرا برخی از فرزندان ما وقتی که با دوستانشان هستند تصمیمات نادرستی میگیرند؟
تحقیقات جدیدی که بر روی خطرپذیری و تاثیرات آن بر روی مغز نوجوان صورت گرفته است تا حدودی پاسخ ما را به این سئوال در بر میگیرد.
در مطالعاتی که در دانشگاه تمپل Temple university توسط جمعی از روانشناسان صورت گرفته نتایج قابل توجهی به دست آمده است که بسیار جالب و خواندنی میباشد. روانشناسان برای این تحقیق ابتدا از گروههای همسال استفاده نمودند. آنها دریافتند نوجوانان یا بزرگسالان زمانی که تنها هستند و یا اینکه در مقابل دوستانشان قرار میگیرند تصمیمات متفاوتی از خودشان نشان میدهند.
محققان اظهار داشتند زمانی که نوجوانان تحت فشار دوستان خودشان هستند تاثیرات مشخصی بر روی سیگنالهای مغزی شان ظاهر میشود که از جمله پذیرش بیشتر خطر کردن میباشد.
در واقع این تحقیق به این منظور صورت گرفت که چرا برخی از مردم (نوجوان) ما هنگامی که مورد مشاهده دوستان خودشان هستند رفتار پرخطری نشان میدهند.
در این آزمایش که بر روی جمعی از حاضران مورد انتخاب صورت گرفته بود در واقع تاثیرات گروه همسالان بر روی قدرت خطرپذیری مورد مطالعه قرار گرفت. محققان از ۱۴ نوجوان بین (۱۸-۱۴) سال و ۱۴ دانشآموز محصل و
۱۲ جوان استفاده نمودند. دانشمندان در واقع از این ۴۰ نفر درخواست کردند که به مدت
۶ دقیقه به یک بازی تصویری مشغول باشند (که در واقع این بازی شامل رانندگی میشد) و در آخر نیز به بازیکنانی که بازی را در زمان مقرر به پایان میرساندند جایزه نقدی تعلق میگرفت، اما بازیکنان باید تصمیم میگرفتند زمانی که به چراغهای زرد روشن میرسیدند متوقف شوند و بازی را با کمی تاخیر انجام دهند و یا اینکه میتوانستند در طول مسابقه به چراغهای زرد توجه نکنند و مسابقه را ادامه بدهند. به نظر شما کدام یک از افراد حاضر میتوانستند جایزه را به دست بیاورند؛ کسانی که مسابقه را با تاخیر انجام دادند یعنی افرادی که در مقابل چراغ زرد متوقف شدند و پس از رعایت مسائل ایمنی بازی را ادامه دادند و یا اینکه افرادی که بدون توجه به چراغ زرد بازی را ادامه دادند تا به خط پایان برسند؟
در بین جوانان و دانشآموزان تفاوت معنی داری در خطر کردن (پذیرفتن ریسک) وجود نداشت. صرف نظر از اینکه دیگران همسالان آنها را مورد مشاهده قرار داده بودند. اما نوجوانان در حدود ۴۰ درصد در مقابل رنگ زرد توقف نموده بودند و ۶۰ درصد آنها نیز بدون توجه به رنگ زرد به ادامه مسیر پرداخته بودند. این در حالی است که دوستان آنها از اتاق دیگر آنها را تماشا میکردند. نکته جالب توجه آن است که مغز کسانی که هدف آنها کسب جایزه بود در واقع یک فعالیت را نشان میداد. اما بزرگسالان در این زمینه کاملا دیدگاه متفاوتی داشتند. به گفته دکتر لورنس استینبرگ این موضوع که چرا جوانان ما هنگامی که با گروه همسالان خود قرار میگیرند وکارهای نادرست (احمقانهای) صورت میدهند بر کسی پوشیده نمیباشد توضیح این مطلب بسیار ساده و باورکردنی است.
پروفسور استینبرگ دیدگاه جدیدی را درباره افراد همسال در یک گروه عرضه میدارد. وی عنوان داشت هرچند افرادی که در حال انجام بازی بودند و دوستان آنها تنها تماشا گر بودند و قادر نبودند که به صورت مستقیم آنها را تحت فشار قرار دهند ولی بازهم مشاهده شد که برخی از بازیکنان کارهای نادرستی انجام میدادند.
دکتر استینبرگ اظهار داشت: من فکر میکنم این نکته قابل تامل میباشد که والدین باید آن را به خوبی درک کنند زیرا برخی از والدین فکر میکنند تنها فشار مستقیمی که از سوی گروه همسالان بر روی فرزندان آنها صورت میگیرد باعث میشود که آنها کارهای ناشایستی انجام دهند. ما از طریق آزمایش نشان دادهایم که تنها تماشا کردن افرادی که در حال بازی بودند نیز باعث شد که آنها قدرت ریسکپذیری بیشتر را کسب کنند پس به طور غیرمستقیم نیز تاثیرگذار میباشند.
استینبرگ به این نکته توجه کامل داشت که سیستم مغز انسان نیز مانند یک فرایند اجتماعی پیچیده میباشد و باید مراحل مختلفی را طی نماید تا به مرحله جایزه برسد. چرا برخی از همسالان این گونه میتوانند تاثیر بر روی دوستان خودشان داشته باشند؟
محققان بر این باورند که این تاثیر بیشتر بر روی نوجوانان صورت میگیرد زیرا آنها در یک موقعیت ویژهای قرار دارند که به آن بلوغ گفته میشود. در این زمان مغز آنها به سرعت میتواند تغییر نماید. این در حالی است که در بین جوانان و بزرگسالان به علت کسب آگاهی این تغییر کمتر اتفاق میافتد.
نتایج تحقیقات دیگری که از اطلاعات واقعی به دست آمده است نشان میدهد که نوجوانان دارای قدرت ریسک پذیری بیشتری در تصادف با ماشین میباشند بویژه زمانی که با دوستان خود در یک ماشین هستند. همچنین این مطالعات نشان داد که قدرت خطرپذیری (ریسک پذیری) در بین نوجوانان دختر و پسر چندان تفاوت معناداری ندارد اگرچه برخی از اطلاعات واقعی نشان داده است زمانی که پسران پشت فرمان یک ماشین مینشینند قدرت ریسک پذیری بالاتری نسبت به دختران دارند.
به طور کلی همه ما و هرکسی که فرزندی دارد این مطلب را میداند که برخی مواقع فرزندان بسیار خوب ما نیز هنگامی که با دوستان خودشان هستند کارهای نامطلوبی را انجام میدهند.
دکتر استینبرگ میگوید این درس به ما نشان داد که اگر شما فرزند دارید، کسی که شما فکر میکنید یک فرد بالغ است که به خوبی میتواند در مورد کارهای خوب و بد قضاوت کند و کسی که او (دختر یا پسر) فرقی نمیکند شما در همه حال باید نسبت به رفتار او آگاه باشید./روزنامه رسالت
نظر خود را اضافه کنید.