تنبیه کردن عبارتست از محروم کردن فرد از چیزی که برای او اهمیت دارد، و نیز انگشت نهادن بر آنچه می‏تواند رفتار فرد را  تحت‏الشعاع قرار دهد. تنبیه در یک مفهوم کلی فراهم کردن زمینه برای از بین بردن یا کاهش تکرار یک رفتار ناخواسته می باشد. لذا تنبیه به معنی آگاهی دادن است و هدف تنبیه این است که فرد به خطایش آگاهی یافته و از تکرار انجام آن خودداری کند.

البته پیش از آنکه توضیحات بیشتری را به شما عزیزان ارایه دهیم لازم به ذکر است که منظور ما از تنبیه در این یادداشت، استفاده از انواع شیوه های محرومیت، مجازات و.. است و در غیر این صورت از واژه تنبیه بدنی استفاده کرده ایم.

سوال اساسی که اینجا مطرح است، این است که آیا باید کودکان را مورد تنبیه قرار داد یا خیر؟

بسیاری از والدین معتقدند که اگر کودکان را مورد تنبیه قرار ندهیم، آنها نظم را نمی‏آموزند اما از طرف دیگر برخی از والدین معتقدند که می‏توان بدون استفاده از تنبیه کردن، رفتار کودکان را مدیریت نمود.

ولی بطور کلی می‏توان گفت برای اینکه تنبیه موثر واقع شود باید به یک سری اصول توجه داشت برای مثال مجازات باید به یک رفتار خاص محدود باشد و یا اینکه محروم کردن فرزندان در استفاده از تلویزیون، باید واکنش به یک رفتار خاص بوده و در مورد هر رفتار ناشایستی تکرار نشود زیرا او به استفاده نکردن از تلویزیون عادت کرده و حالت تنبیهی این اقدام از بین خواهد رفت.

برخی رفتارها به مقدار خیلی کم و ضعیف از کودکان سر می‏زند لذا اگر والدین زیاد و به سرعت، این دسته از رفتارها را تنبیه کنند، ممکن است شدت بروز این رفتارها افزایش یابد

از طرف دیگر برخی رفتارها به مقدار خیلی کم و ضعیف از کودکان سر می‏زند لذا اگر والدین زیاد و به سرعت، این دسته از رفتارها را تنبیه کنند، ممکن است شدت بروز آنها افزایش یابد. برای مثال تصور کنید کودک شما، یک حرف ناشایست را برای بار اول عنوان کرده است. در چنین شرایطی ممکن است شما از شنیدن این حرف خیلی ناراحت شوید اما بهتر است که بلافاصله واکنش شدید نشان ندهید بلکه به کودکتان هشدار دهید که دیگر این حرف را تکرار نکند چون معنی بدی داشته و در صورت تکرار مجدد، او را تنبیه خواهید کرد. به طور کلی توصیه می شود که والدین در برابر برخی از رفتارهای نادرست که فراوانی بسیار اندکی دارد، از خود تسامح نشان دهند و بلافاصله از راهبردهای تنبیه یا مجازات استفاده ننمایند.

بکار گیری انواع روشهای تربیتی بستگی زیادی به رفتار انجام شده از جانب کودک و همچنین شرایط بروز رفتار در آنان دارد

بطور خلاصه می‏توان گفت که برخی از والدین بیش از حد از تنبیه استفاده می‏کنند و از طرف دیگر برخی از والدین اهمیتی به مجازات و تنبیه رفتارهای ناشایست فرزند خود نمی دهند. در این شرایط است که ما نمی‏توانیم عملکرد افراط گونه هیچ‏یک از این دو دسته والدین را مورد تایید قرار دهیم بلکه در مورد اعمال تنبیه نیز رعایت اعتدال و میانه روی توصیه می گردد و از طرف دیگر بکار گیری انواع روشهای تربیتی بستگی زیادی به رفتار انجام شده از جانب کودک و همچنین شرایط بروز رفتار در آنان دارد.

تنبیه بدنی کودکان را تربیت نمی‏کند

قبل از اینکه توضیحات بیشتری در مورد تنبیه ارائه دهیم، باید به این مساله اشاره کنیم که هرگز تصور نکنید تنبیه بدنی باعث آموزش نظم به کودکان می‏شود. والدین تصور می‏کنند وقتی از تنبیه بدنی استفاده می‏کنند، کودکان خیلی تحت تاثیر قرار گرفته و دیگر رفتار ناپسند‏شان را تکرار نمی‏کنند. در حالیکه مطالعات علمی نشان داده، کودکانی که بیشتر سیلی می‏خورند، مورد محرومیت فراوان قرار می‏گیرند، و دایما به علت رفتارهای نادرستشان تنبیه جسمانی و توبیخ می شوند، شدت رفتارهای ناشایستشان بیشتر است.

مهمترین عاملی که به شما کمک خواهد کرد تا کودکانی منضبط و مودب تربیت کنید، برخورداری از یک رابطه توام با محبت و توجه به کودکان و از طرف دیگر به کار بردن اصول قاطع و مشخص تربیتی  است.

پژوهش‏ها نشان داده افرادی که در بزرگسالی مرتکب جرم‏های بزرگ و کوچک شده و همواره مشکلات قانونی ایجاد می‏کنند، در دوران کودکی از محبت و توجه والدین محروم بوده‏اند و بیش از حد مورد تنبیه های بدنی و جسمی قرار گرفته اند.

کودکان وقتی وارد این دنیا می‏شوند، از قواعد و مقررات ما بزرگسالان هیچ اطلاعی ندارند و تازه بعد از سه سالگی است که آنها وارد دنیای اجتماعی شده و باید از آنها توقع داشته باشیم که کم‏کم با مقررات زندگی ما آشنا شده و آنها را اجرا کنند بنابراین از کودکان خود توقعاتی فراتر از سن‏شان نداشته باشید. در حقیقت در فاصله سنی ۶- ۳ سالگی است که کودکان آرام آرام معنای ادب، تمدن و مسئولیت‏پذیری و … را متوجه شده و می‏توانند این اصول را به کارببرند.

افرادی که در بزرگسالی مرتکب جرم‏های بزرگ و کوچک شده و همواره مشکلات قانونی ایجاد می‏کنند، در دوران کودکی از محبت و توجه والدین محروم بوده‏اند و بیش از حد مورد تنبیه های بدنی و جسمی قرار گرفته اند.

لذا آموزش این اصول:

اولاً نیازمند صبر و تحمل والدین است و از طرف دیگر برای آموزش نظم و انضباط به کودکان باید توجه کنید که ابتدا اصول را برای آنها توضیح دهید، سپس در صورت تخطی کودکان از این اصول سریع واکنش ندهید بلکه از تذکر و اخطار استفاده کنید. با این اوصاف اگر مجدداً کودک شما اشتباهش را تکرار نمود لازم است که از تنبیه استفاده کنید. اما توجه داشته یاشید که تنبیه کردن نیز خود دارای اصول خاص خود است برای مثال:

- در کنار استفاده از تنبیه، از سایر روش‏ها (مانند جایزه، محرومیت، تشویق، تسامح و …) بهره گیرید.

- به فرزندتان عنوان کنید برای پایان بخشیدن به دوره تنبیه چه کار باید بکند.

- در تعیین مجازات و تنبیه به ویژگی‏هایی فرزندتان و دلبستگی‏هایش توجه داشته باشید.

- در حین تنبیه آرامش خود را حفظ کنید.

- از روش تنبیه کردن به طور افراطی خودداری کنید.

- مجازات را به تاخیر نیندازید.

- کارایی یک مجازات و تنبیه به شدت و طولانی بودن آن بستگی ندارد.

- و نکته آخر اینکه از تنبیه‏های جسمی مانند کتک زدن، نیشگون گرفتن و… جداً خودداری کنید. تنبیه جسمی معادل با عصبانیت و ناتوانی شما در کنترل هیجاناتتان است و نشان می‏دهد که شما کنترل اوضاع را از دست داده و از همه بدتر اینکه به فرزندتان می‏آموزید در برابر اشتباهات دیگران می‏تواند به درگیری و زد و خورد متوسل شود. از سوی دیگر تنبیه بدنی اثرات بسیار کوتاه مدتی داشته و کودک شما را برای تکرار اشتباه حریص‏تر می‏سازد. لذا بهتر است از شیوه‏های مناسب‏تر تربیتی مانند محروم کردن از برخی امکانات، قهر کردن (البته به مدت کوتاه)، تنبیه لفظی مانند سرزنش کردن و… استفاده کنید./تبیان


نظر خود را اضافه کنید.

0
شرایط و قوانین.
  • هیچ نظری یافت نشد

زیارت عاشورا

 پایگاه تخصصی امام حسین علیه السلام به طور اختصاصی به موضوعات مرتبط با امام سوم شیعیان، حضرت سید الشهدا علیه السلام می پردازد و معرفی جهانی آن حضرت و دفاع از مکتب ایشان را به عنوان هدف خود قرار داده است.

تماس با موسسه جهانی کربلا : 692979-91-021

شبکه های اجتماعی

 

 

Template Design:Dima Group

با عضویت در کانال تلگرام سایت جهانی کربلا از آخرین مطالب باخبر شوید .عضویت در کانال تلگرام