راوی: حاج حسی کاجی و بسیجیان تفحص

مدت زیادی بود که شهید پیدا نمی کردیم. شکستن قفل این مشکل و پیدا کردن شهید فقط یک راه داشت. توسل به نام مقدس حضرت زهراء(علیهاالسّلام)
یک روز صبح با اعتقاد گفتم: امروز حتماً شهید پیدا می کنیم! بعد گفتم: این ذکر را زمزمه کنید:
دست مـن و عـنایت و لـطف و عـطـای فـاطـمه(علیها السّلام)
منم گدای فاطمه(علیها السّلام)، منم گدای فاطمه(علیها السّلام)

بعد گفتم: یا حضرت زهرا(علیها السّلام) ما امروز گدای شمائیم. آمده ایم زائران امام حسین(علیه السّلام) را پیدا کنیم. اعتقاد داریم که هیچ گدایی را از در خانه ات رد نمی کنی. این را در دل می گفتم و حرکت کردم. درراه به یک تپه رسیدیم.
همین طور که از تپه بالا می رفتیم یک برآمدگی دیدم. بی اختیار توجهم به آن جلب شد. کلنگ را برداشتم. باورکردنی نبود. تا کلنگ زدیم پیراهن و بعد هم کارت شناسایی شهید پیدا شد!
خیلی خوشحال بودیم. کار را به سرعت ادامه دادیم. چند دقیقه بعد شهید دیگری پیدا کردیم. این شهید گمنام بود. هر چه گشتیم اثری از پلاک او نبود. شلوار و کتانی او مشخص می کرد که ایرانی است. تمام خاک اطراف او را غربال کردیم. اما هرچه گشتیم اثری از پلاک نبود. چند دقیقه ای نشستیم و با او صحبت کردم.
گفتم: خودت کمک کن تا نشانی از تو پیدا کنم. باز هم ساعتی گشتم ولی چیزی نبود. گوشه های لباس، داخل جیبها و... همه را گشتم.
گفتم: اگر نشانی از تو پیدا کنم چهارده هزار صلوات برای حضرت زهراء(علیها السّلام) می فرستم. مگر تو نمی خواهی به حضرت خیری برسد!
ساعتی گذشت. اما خبری نشد. ظهر بود و هوا خیلی گرم. بچه ها همه رفته بودند. من و آن شهید تنها بودیم. گفتم: اگر کمک کنی نشانی از تو پیدا کنم همین جا برایت زیارت عاشورا می خوانم. روضه حضرت زهراء (علیها السّلام) می خوانم.
لحظه ای مکث کردم. با تعجب گفتم: من شنیده بودم شما با شنیدن نام مادرتان غوغا می کنید. اعتقاد دارم با شنیدن این نام واکنش نشان می دهید!
به استخوانهای شهید خیره شدم. در همین حال و هوا احساس کردم کتانی شهید را در دستم گرفته ام. همینطور که با شهید حرف می زدم ناخودآگاه چشمم به زبانه سفید کتانی افتاد! چشمانم از تعجب گرد شده بود.
روی زبانه کتانی نوشته شده: حسین سعیدی اعزامی از اردکان یزد.
حال عجیبی پیدا کرده بودم. عشق به حضرت زهرا(علیها السّلام) نتیجه داد. دیگر او گمنام نبود. همانجا برایش یک زیارت عاشورا و روضه حضرت زهراء (علیها السّلام) خواندم. تا مدتی مشغول بودم. چهارده هزار صلوات به نیت حضرت زهرا(علیها السّلام) فرستادم.

***

بار دیگر این مشکل پیش آمد. مدتی بود که تلاش بچه ها زیاد بود اما شهیدی پیدا نمی شد. یکی از دوستان نوار مرثیه ایام فاطمیه را گذاشت. ناخودآگاه اشک بچه ها جاری شد.
بعد از آن حرکت کردیم. در حین جستجو در روبروی پاسگاه مرزی بودم. یکدفعه استخوان یک بند انگشت نظرم را جلب کرد. با سر نیزه مشغول کندن شدم. یک تکه پیراهن از زیر خاک نمایان شد. مطمئن شدم شهیدی در اینجاست.
با فریاد بچه ها را صدا کردم. با ذکر یا زهرا(علیها السّلام) خاکها را کنار زدیم. پیکر شهید کاملاً نمایان شد. لحظاتی بعد متوجه شدم شهید دیگری درست در کنار او قرار دارد. به طوری که صورتهایشان رو به همدیگر بود.
با فرستادن صلوات پیکر شهدا را از خاک خارج کردیم. در کمال تعجب مشاهده کردیم که پشت پیراهن هر دو شهید بی نشان نوشته شده: می روم تا انتقام سیلی زهرا(علیهاالسّلام) بگیرم.

منبع: کتاب شهید گمنام