ارزيابي و تحليل عمليات رسانه اي غرب عليه جمهوري اسلامي ايران

نقش رسانه هاي دشمن در رويداد هاي بعد از انتخابات 1388 :

بي ترديد مهمترين ابزار بيگانگان براي تاثيرگذاري بر روند انتخابات ايران در سال 1388 و بخصوص در پي وقايع بعد از آن ، رسانه هاي مختلف ، اعم از مكتوب و شنيداري و دينداري بوده است .  اين رسانه هاي خواسته يا ناخواسته به طريق مختلف و پيچيده به سمتي هدايت مي شدند كه برنامه تشديد بي ثباتي در ايران و افزايش شكاف ميان ملت و دولت و تقابل آنها را پيش ببرند .

چنين استفاده اي از ابزار رسانه تازگي ندارد و پيش از اين هم در مقاطع گوناگون شاهد اين موضوع بوده ايم . از جمله در كودتاي بيست و هشت مرداد كه اساسا بخش مهمي از آن به فعاليت هاي مطبوعاتي اختصاص داشت تا از اين طريق آن افكار عمومي در جهت نقشه كودتاگران شكل بگيرد و از سوي ديگر نيروهاي معارض كودتا در موضع ضعف و انفعال و سردرگمي قرار بگيرند .

در اوايل پيروزي انقلاب اسلامي نيز شاهد بوديم كه رسانه هاي خاص و از جمله ( بي . بي . سي . ) با هدف گمراه كردن افكار عمومي فعاليت ممتدي داشت و بعدا راديو آمريكا هم به كمك آن آمد . با اين همه به دليل قطع نفوذ اين كشورها در ايران ،‌ آنان امكان برنامه ريزي واقع بينانه و بر اساس اوضاع داخل كشور را نداشتند و در نتيجه عمليات رسانه اي آنها ابتر مي ماند . تلاش آنها براي به خدمت گرفتن برخي افراد و گروه ها در داخل كشور به منظور ايجاد پايگاه هاي عملياتي عليه جمهوري اسلامي در داخل ايران هم با هوشياري نيروهاي انقلاب مكررا ناكام ماند و آن افراد و گروه ها يا مجبور شدند به دامان اربابان خود پناهنده شوند يا اينكه فعاليت هاي سياسي خود را به حداقل رسانده و در گوشه اي از كشور به زندگي خود ادامه دهند .

اما روند تبليغات رسانه اي عليه جمهوري اسلامي ايران ، با اين شكست ها نه تنها كاهش نيافت بلكه سال به سال تشديد شد و ابعاد مختلفي به خود گرفت و با ورود ابزارها و امكانات ارتباطي نوين ، پيچيدگي روز افزوني پيدا كرد . اگر سي سال يا بيست سال پيش تهاجم رسانه اي دشمن محدود به نشريات چاپي و راديو و تلكس هاي خبرگزاري هاي وابسته بود ، اكنون علاوه بر آنها ده ها شبكه تلويزيوني ، راديويي ف نشريات چاپي ، كتاب ، فيلم ،و هزاران سايت اينترنتي در همان چهارچوب مشغول فعاليت رسانه اي عليه جمهوري اسلامي هستند و تمام توليدات خود را با سهولتي بسيار بيشتر از قبل روانه داخل كشور مي كنند .

موضوع ديگري كه در اين رابطه بايد در نظر داشت اين است كه رسانه هاي وابسته به دشمنان كه عليه ايران فعال هستند ، امروز ديگر هيچ تلاشي براي پنهان كردن دشمني خود نمي كنند و علاوه بر آن به يارگيري از ميان فعالين رسانه اي داخل كشور هم مي پردازند و آگهي استخدام مي دهند ! يكي از دلايل و اهداف مهم اين رفتار شكستن قبح همكاري با چنان رسانه هايي است . همچنان كه در فيلم ها و سريال هاي غربي كه امروز به وفور  و سهولت در داخل كشور براي اقشار مختلف قابل دسترس است . تهيه كنندگان قبح روابط نامشروع را شكسته اند و آن را چنان عادي جلوه مي دهند كه انگار پايبندي به اخلاقيات رفتاري غير طبيعي و بيمارگونه است ، رفتار رسانه هاي وابسته در دشمني ورزيدن و استخدام روزنامه نگاران و خبرنگاران بومي هم براي آن است كه خيانت را عادي جلوه دهند تا هرچه بيشتر براي خود از ميان نيروهاي بومي مستخدم فراهم كنند .

مهمترين وظيفه شبكه رسانه هاي معاند جمهوري اسلامي ايران ، ايجاد شكاف و تقابل ميان دولت و نظام بوده است . انتخابات دوره دهم رياست جمهوري اسلامي ايران در سال 1388 يكي از فرصت هايي بود كه گردانندگان اصلي شبكه مذكور براي پيشبرد پروژه بي ثباتي در داخل كشور ماه ها قبل از برگزاري ، روي آن برنامه ريزي كرده بودند .

در يك جستجوي ساده اينترنتي براي عبارت 2009 Iran election  در اينترنت ميليون ها ركورد به دست مي آيد . اگر فاصله زماني انتشار اخبار مربوط به انتخابات رياست جمهوري دهم را يك سال قبل از 22 خرداد 88 در نظر بگيريم تا حدود يك سال بعد از آن جستجوي اينترنتي با بيش از 61ميليون ركورد حاكي از آن است كه هر ماه بيش از دو نيم ميليون بار اين موضوع در اينترنت ارائه شده است  ( توجه داشته باشيد كه اين آمار فقط براي يك عبارت ساده است ) يعني فركانس انتخابات رياست جمهوري در ايران طي دو سال روزانه نزديك به هشتاد و چهار هزار بار بوده است .

جالب است كه جستجوي اينترنتي عبارت 2008 USA election كه در سال 2008 برگزار شد در يك فاصله زماني سه ساله ( يك سال قبل از برگزاري تا كنون ) حدود 75 ميليون ركورد است . يعني فركانس روزانه انتخابات آمريكا حدود هفتاد هزار بار بوده است ! اين جستجو و مقايسه بسيار ساده نشان مي دهد كه تا چه حد رسانه هاي غربي روي انتخابات ايران متمركز بوده اند .

به هر روي ، در برسي حاضر ، هدف فقط شناخت رفتار رسانه هاي مذكور است زيرا به باور ما ، تنها چيزي كه در اين رسانه ها از انتخابات ايران مي خواستند ، بي ثباتي داخلي و شكاف ميان دولت و ملت بود و نه پيروزي شخص ديگري در انتخابات . محتواي اين رسانه ها بسيار نزديك به هم است و همه آنها بيش از هر چيز بر مشروعيت نظام ، رهبري ، و اوضاع داخل كشور متمركز داشته اند .