زندگی اجمالی امام هادی(ع)
حضرت علی بن محمد - علیه السلام- ملقب به «هادی»، دهمین امام شیعیان است كه تولد آن حضرت بنا به روایت كلینی، شیخ مفید و شیخ طوسی و نیز ابن اثیر، در نیمه ذی حجه سال 212 هجری[1] بوده است. در برخی از منابع، 27 ذی حجه،[2] و در منابعی دیگر در ماه رجب سال 214 ـ دوازدهم یا پنجم[3] یا سیزدهم ـ[4] یاد شده است.[5] مادر آن حضرت را سمانه[6] یا سوسن[7] نامیده‌اند.
شهادت آن حضرت در سال 254 بوده، هر چند در ماه و روز آن اختلاف فراوان وجود دارد. برخی از منابع آن را سوم رجب دانسته‌اند، [8]در حالی كه منابع دیگر، رحلت را در 25 یا 26 جمادی الثانی یاد كرده‌اند.[9]
آن حضرت و فرزند گرامیش امام حسن - علیه السلام- به عسكریین شهرت یافتند؛ [10]زیرا خلفای بنی عباس آنها را از سال 233 به سامرا (عسكر) برده و تا آخر عمر پر بركتشان در آنجا، آنها را تحت نظر قرار دادند.
امام هادی- علیه السلام- به لقبهای دیگری مانند: نقی، عالم، فقیه، امین و طیب شهرت داشت و كنیه مباركش ابوالحسن است. از آنجا كه كنیه امام موسی كاظم و امام رضا - علیهما السلام- نیز ابوالحسن بود، لذا برای اجتناب از اشتباه، ابوالحسن اول به امام كاظم - علیه السلام- و ابوالحسن ثانی به امام رضا - علیه السلام- و ابوالحسن ثالث به حضرت هادی - علیه السلام- اختصاص یافته است.
نقش انگشتر امام هادی - علیه السلام- بنا به روایت ابن صباغ مالكی، «الله ربی و هو عصمتی من خلقه» بوده است.[11]
[1] . الكافی، ج 1، ص 497؛ الارشاد، ص 327؛ التهذیب، ج 6، ص 92؛ كامل ابن اثیر، ج 7، ص 189.
[2] . مسار الشیعه، ص 23.
[3] . مصباح المتهجد، ص 741.
[4] . كشف الغمه، ج 2. ص 374.
[5] . اثبات الوصیه، ص 221؛ كشف الغمه، ج 2، ص 374.
[6] . الكافی، ج 1. ص 497؛ الارشاد، ص 307؛ اثبات الوصیه، ص 220.
[7] . فرق الشیعه، ص 102.
[8] . مسار الشیعه، ص 34؛ مصباح المتهجد، ص 753؛ فرق الشیعه، ص 10.
[9] . كشف الغمه. ج 2، ص 384؛ الكافی، ج 1. ص 497؛ مروج الذهب، ج 1، ص 84.
[10] . یافعی در «مرآه الجنان»، ج 1، ص 160، با اشاره به مطلب فوق دلیل شهرت «سامرّا» به عسكر را آن دانسته كه معتصم خودش با لشكرش بدانجا انتقال یافت؛ نك: تذكره الخواص، ص 359؛ معانی الاخبار، ص 65.
[11] . الفصول المهمه، ص 277.